မဖြင့္တာၾကာပီ

ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ၿပီ

ဥပမာ

မဂၤလာပါ

ဘ၀စစ္ေျမျပင္က အာဂ မိန္းကေလး

သူမလည္း ကမာၻေလာကထဲက မိန္းကေလးေတြလိုပဲ

အျပံဳးဆိုလို႔ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းပဲဆင္တတ္တဲ့ သူမမ်က္ႏွာမွာ

ခပ္က်ဲက်ဲ သနပ္ခါး အျပင္ ေခၽြးစို႔စို႔ ကလြဲလို႔

မိပ္ကပ္ ဆိုတာ ခပ္႐ွား႐ွား ရယ္

တစ္ခ်ိဳ ႔ေတြ ေရလဲသံုးတဲ့

အဆင္မေျပမွဳကို စားသံုးရတိုင္း

သမာအာဇီ၀ နဲ႔ အစားထိုးခဲ့တယ္

အားႏြဲ႔တိုင္းသာ အ႐ွံဳးေပးရစတမ္းဆိုရင္

ေက်ာ္လြန္ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ အတိတ္ေန႔ရက္ေတြထဲမွာ

သူမေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့ မေပါ့ ။

အခုလဲၾကည့္ေလ

အရင္ကလို စံပယ္ပန္းေတြလက္မွာ မခ်ိတ္ေတာ့ျပန္ဖူး

ဂ်ာနယ္ေတြ တစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္နဲ႔ စစ္တလင္းထဲေရာက္ေနျပီ

ကားမွတ္တိုင္ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေအာ္ဟစ္ေရာင္းလို႔ရဲ့

တိုက္ပြဲေတြ ကို ပံုမွန္ဆင္ႏြဲေနတယ္ ။

အရင္ကေတာ့ စံပယ္ပန္းေတြေကာက္

သီလိုက္၊ ေရာင္းလိုက္၊ သူ႔ေခါင္းပန္လိုက္နဲ႔

သူမအတြက္ေတာ့ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ ခပ္မ်ားမ်ားမ႐ွိပါဘူူး

သူ႔အေရာင္သူဆိုးျပီး ၊ သူ႔ဘ၀သူဆယ္ခပ္တယ္ေလ ။

သူမအတြက္ေတာ့ ခံစားခ်က္ဆိုတာ၊

စကားလံုးေတြနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတယ္

ပြင့္ဟဟ ပါးစပ္ဖ်ားမွထြက္လာတဲ့ ေလတိုးသံကလြဲလို႔

အိပ္ေပါက္၀ အေရာက္ စကားလံုးေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနေလရဲ့

သူမဘ၀ ပူေလာင္လွတယ္လို႔ဆိုရေပမယ့္

လူတကာရင္ေအးေစဖို႔၊ ေရခ်မ္းအိုးေခါင္းေပၚ႐ြက္ထားျပန္တယ္

စၾကၤန္တစ္ေလွ်က္၊ ဒီဘူတာမွ ဆိုက္ကပ္သမွ်

သံသရာ ခရီးသည္ေတြ ဘ၀ကို

ေရခ်မ္းကမ္းတဲ့ သူမေမတၱာက ေအးခ်မ္းေနျပန္ေရာ။

သံေယာဇဥ္ လက္က်န္ နည္းပါးတဲ့သူမဟာ

အသျပာခ်ိဳ ႔ တဲ့ေပမယ့္ ေစတနာေတြျပည့္၀ခဲ့တယ္

စကားလံုးေတြ ခ်ိဳ ႔တဲ့ေပမယ့္ ခံစားခ်က္ေတြျပည့္၀ခဲ့တယ္

ေၾသာ္ …သူမ ၊

ဘ၀စစ္ေျမျပင္က … အာဂ မိန္းကေလးေပလား ။ ။ ။

ေတာင္းဆု(၀ါ)ေမာင္ေအးခ်မ္း၏မေအးခ်မ္းေသာျဖစ္စဥ္(၂)

သစ္ရိပ္၊၀ါးရိပ္ေတြ ထက္ ေအးခ်မ္းတဲ့ ေနရာ ဆိုလို႔ ၊ သာသနာ့ အရိပ္နဲ႔ မိဘအရိပ္ဆို တာ

ကိုယ္တိုင္ ေလွ်က္တဲ့ ဘ၀ လမ္းကို ၊ေျခလွမ္း စခင္းေတာ့ မွ တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သိလာတယ္ …။

ငယ္႐ြယ္ စဥ္က ပိုးေမြးသလို ေမြး ၊ ေျခေမႊးမီးမေလာင္ လက္ေမႊး မီးမေလာင္ ၊

မိဘေတြ ရဲ့ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မွဳ ႔ အေပၚ ေရသာခိုအေခ်ာင္လိုက္ ျပီး ခက္မိုက္မိုက္ေနခဲ့မိတယ္ ။

မိဘရဲ့ သားသမီး ေပၚထားတဲ့ ၾကီးမားတဲ့ေမတၱာတရားကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ မစဥ္းစာမိခဲ့ ဖူး

ဘယာေဘး ေတြးပူျပီး ထိန္းကြပ္ တာကို အခ်ဳပ္အေႏွာင္ လို႔ ျမင္ခဲ့ မိတယ္ ။ စိုးရိမ္ပူပန္မွဳေတြအေပၚ
စိတ္က်ဥ္းက်ပ္လာခဲ့တယ္။ အခ်ဳပ္အေႏွာင္နဲ႔ ေ၀းေ၀းမွာ ခပ္ေအးေအး ေနခ်င္လာခဲ့တယ္ ။

လြတ္လပ္ျခင္း ဆိုတဲ့ အရသာ ကို မျမည္းစမ္းၾကည့္ဖူးေသးေတာ့

ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကိုေရာ္ရမ္း မွန္းဆျပီးၾကည့္ ၾကည့္လာတယ္

အေတြး ႐ိုင္းေတြ နယ္ခ်ဲ့တဲ့ ၁၀ တန္းအ႐ြယ္ ၁၆ ႏွစ္သားကေပါ့ …।

“ ဒီေခတ္ၾကီးထဲ မွာ ၁၀ တန္းေလး မွ မေအာင္ဖူးဆိုရင္

မင္း…. လိပ္ကို ပက္လက္ လွန္ထားသလို ယက္ကန္ယက္ကန္ျဖစ္ေနမွေပါ့ကြ “

ဆိုတဲ့ မိုးဒီ ရဲ့ ေၾကာ္ျငာ ကို ျမင္တိုင္း

တစ္တိုင္းတစ္ဖက္ျခားေနတဲ့ ေ႐ႊျပည္သစ္ေဘာ္ဒါ က သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလွမ္းလွမ္းၾကည့္မိတယ္

ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ … ။

အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူဘ၀ကို အရမ္းႏွစ္သက္ခဲ့မိတယ္

သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ၊အခ်ဳပ္မ႐ွိ အခ်ယ္မ႐ွိ ။

သြားခ်င္သလိုသြားတယ္ စားခ်င္သလို စားတယ္ ။

ကိုယ္ပိုင္ထိန္းခ်ဳပ္မွဳ ႔ ရယ္လို႔ …. အေတြး ငယ္ငယ္ နဲ႔ စဥ္းစားခဲ့ဖူးတယ္ ။

ဒီလိုနဲ႔ … ဗုဒၶဘာသာ ၀င္ပီပီ ၊ အလို႐ွိတာေလးေတြရရန္ ဘုရားထံ အပူကပ္ျပန္တယ္ …

ကိုယ့္သမိုင္း အတြက္ ရာဇ၀င္ တြင့္မဲ့ ဆုလာဘ္မွန္း ေရာင္ရမ္းလို႔ ျဖင့္ မစဥ္းစားမိခဲ့ဖူး

ေရခ်မ္း၊ ပန္း ၊ ဆီမီး တို႔ နဲ႔ ၾသကာသ ကန္ေတာ့ခ်ိဳးကို ဟန္ပါပါ ႐ွိခိုးျပီး

ျမတ္ဗုဒၶ ထံရည္မွန္း၍…

“ အ႐ွင္ဘုရား…ယခုေျဖ ဆိုမည့္ ၁၀ တန္း စာေမးပြဲကို ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ ေအာင္ျမင္ျပီး

တကၠသိုလ္ ပညာကို မိဘနဲ႔ လက္လွမ္းမမီွတဲ့အ ေဆာင္ေနေက်ာင္းသားတစ္

ေယာက္အျဖစ္ လြတ္လပ္စြာ သင္ယူ ရပါလို၏။ “

ကံၾကမၼာ ေစရာေၾကာင့္လား ၊ အဓိဌာန္ပဲေအာင္း လို႔လားေတာ့မသိ

ေတာင္းတဲ့ဆုေတြ လွ်င္ျမန္စြာ ျပည့္ခဲ့ေလ တယ္ ….။

ေလာကဓံ ရဲ့ လိွဳင္း ေအာက္ တစ္ျဖည္းျဖည္းေရာက္လာခဲ့တယ္ ။

ဒီလိုနဲ႔ …ခြဲခြါျခင္းမွတ္တိုင္ကိုေရာက္တဲ့ တစ္ေန႔ … မ်က္ရည္ေလး ေဆြ႔ေဆြ႔ နဲ႔

ဘ၀ခရီ လမ္းကို ေက်ာပိုးအိတ္ေလးထမ္းျပီး တစ္ကိုယ္ေရ ေလွ်က္လွမ္းမယ္ေပါ့

အသစ္အသစ္ေသား အားမာန္တို႔နဲ႔ မိဘ ရင္ ကိုေျခစံုကန္ ခြဲခြါခဲ့ျပန္တယ္…।။

ေလာက ဘ၀ ရဲ့ ဒုကၡ အဖံုဖံု ကို ကိုယ္တိုင္ၾကံဳေတြ႔ လာရေတာ့ ၊

ခလုတ္ ထိမွ အမိတ လာမိတယ္ …. မိဘရဲ့ ေႏြးေတြးတဲ့ ေမတၱာကို ျပန္လည္ေတာင့္တမိတယ္။

အေဖ၊အေမတို႔ ရဲ့ ရင္ခြင္အစံု မွာ ေျပး၍ခိုလွံဳခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ျဖစ္လာျပန္တယ္ …।။

ခက္ျပီီ …. ေတာင္းတဲ့ဆုေတြ ကလည္းျပည့္ေနျပီ ၊

လွမ္းေအာ္လို႔ ျဖင့္ ေခၚမၾကားႏိုင္ေသာ အေ၀းတစ္ေနရာလည္းေရာက္ျပီ ၊

ေဖေဖ၊ ေမေမ …လို႔ စိတ္ကၾကိတ္ေအာ္မိတိုင္း …အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့စိတ္ကို ထိန္းထိန္းေနရတယ္…।။

ကိုယ့္အျပစ္နဲ႔ ကိုယ္ကံမို႔ ….ႏိုးတစ္၀က္ည အိပ္မက္ကအႏိုးမွာ

အေဖနဲ႔ အေမကို တမ္းတ ၊ ႏြမ္းလ်တဲ့ စိတ္ေတြ နဲ႔ ဘုရားစင္ေ ႔ရွေဆာ့င္ေၾကာင့္ထိုင္လို႔

မွားခဲ့ဖူးေသာ ေတာင္းဆု တစ္စံုအတြက္ ….ျမတ္ဗုဒၶထံ ႐ွိခိုးဦးတိုက္ကာ

အလြမ္းမီးတို႔ ျငိမ္းေအး ေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေတာင္းျပီ ….

အိမ္ျပန္ရမဲ့ ေန႔ရက္ေတြကို လက္ခ်ိဳးေရတြက္ ေနမိပါတယ္ …।။

လူတိုင္းလူတိုင္း မွန္ကန္ေသာ ေတာင္းဆုေတြ နဲ႔ ျပည့္၀ႏိုင္က်ပါေစ ။ ။ ။